عروس فرنگي

خُـــــــدايا ...

قسمت و حكمتت رو بگذار..

واسه اونهايي كه دركـــــش ميكنن...

واسه من ...

لـــــطفا فقـــــط معجزه كن....

توي پرونده  جلوي قسمت  شغل  نوشته بودم : نويسنده!   (چه جسارتي!!!)

دكتر دندانپزشك وقتي ديد ، پرسيد: چي مي نويسيد خانم عبدي؟

گفتم: داستان خردسال ،كودك ،نوجوان  .

گفت : منم سال ها قبل تصويرگر بودم.

با تعجب پرسيدم : چه طور تونستيد وارددنياي هنر بشيد و اونو رها كنيد؟

با خودم گفتم: خب حق داره !مدير مجموعه ،مدام در سفر ايران و خارج ،مطالعه ،ثروت .....

كمي فكر كرد و گفت: خودم هم خيلي دلم مي خواهد دوباره كار را شروع كنم.

...

و بعد سفارش  تصويرگري دادم و پذيرفتند.

خلاصه هنر يه همچين چيزيه ....

 

اى كه براى [گرفتن] همه‌ي خير به او اميد دارم

 

"كُلِّ خَيْرٍ" كه مي‌گويي مبهوت معناي حرفت مي‌ماني.

تأمل مي‌كني. يك بار ديگر زمزمه كه نه مَزمَزه مي‌كني تا ببيني درست خوانده اي؟ به راستي خدا در اين ماه همه‌ي آنچه "خير" است به تو مي‌بخشايد؟!

 

مطمئن كه مي‌شوي، فهرستي بلند از همه‌ي آنچه «خير» مي‌داني در ذهنت نقش مي‌بندد. نبايد فرصت را از دست دهي. مگر يك سال چند ماه رجب دارد كه بتواني توقع همه‌ي خير را از خالقت داشته باشي؟ به فكر مي‌افتي كه گلچين كني.

يكدفعه اين را به ياد مي‌آوري :

«بَقِيَّةُ اللّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ»

اگر ايمان داشته باشيد، "بَقِيَّةُ اللّهِ" براي شما خير است...
نوشته شده توسط امين س در 7:14 |  لينك ثابت   • نظر بدهيد
دوشنبه ۳۱ فروردين۱۳۹۴
يا كريم..
در جوشن كبير يه عبارت هست كه ميگيم:

 " يا كٓريمٓ الصَّفْح "

 معناش خيلي جالبه :

  يه وقتي يه كسي تو رو مي بخشه اما يادش نميره كه فلان خطا رو كردي و هميشه يه جوري نگات مي كنه كه تو مي فهمي هنوز يادش نرفته. يه جورايي انگار كه سابقه بدت رو مدام به يادت مياره.

 ولي يه وقتي يه كسي تو رو مي بخشه و يك طوري فراموش مي كنه انگار نه انگار كه تو خطايي رو مرتكب شدي. اصلا هم به روت نمياره. به اين نوع بخشش ميگن صَفح.

تفاوت هست بين عفو ، صفح و غفران.

و خداي ما اينگونست..